പെരുന്നാളിന്‍റെ ഓര്‍മയ്ക്ക്.

"അല്ലാഹു അക്ബര്‍ അല്ലാഹു അക്ബര്‍
അല്ലാഹു അക്ബര്‍ അല്ലാഹു അക്ബര്‍ 

ലായിലാഹ ഇല്ലള്ളഹു അല്ലാഹു അക്ബര്‍
അല്ലാഹു അക്ബര്‍ വലില്ലാഹില്‍ ഹംദ്"

ഇപ്പോഴും കാതില്‍ മുഴങ്ങുന്നു നാട്ടിലെ ആ തക്ബീര്‍ വിളി . എന്റെ ചെറുപ്പകാലം മുതലേ ഞാന്‍ എല്ലാ പെരുന്നാളിന്നും പള്ളിയില്‍ നിന്നും കേള്‍ക്കുന്ന എന്റെ എളാപ്പയുടെ (ഉപ്പയുടെ അനിയന്‍റെ) സ്വരം . പെരുന്നാള്‍ രാവിലെ തന്നെ പള്ളിയിലേക്ക് കുളിച്ചു പുതിയ വസ്ത്രമെല്ലാം ധരിച്ചു പോവുന്ന ഓര്‍മ്മകള്‍ (ഹും ) .

പെരുന്നാള്‍ പള്ളി കഴിഞ്ഞാല്‍ സാധാരണ പള്ളിയുടെ പിറകില്‍ തന്നെയുള്ള എന്റെ ഉപ്പാന്റെ തറവാട്ടില്‍ പോയി വല്ലതും കഴിക്കും വല്ലതും എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ നല്ല നെയ്ച്ചോറും കോഴിയും അല്ലങ്കില്‍ ബിരിയാണി (പക്ഷേ ഞാന്‍ നെയ്ച്ചോര്‍ മാത്രം കഴിക്കും അതാണെന്റെ വിധി പിന്നെ ബിരിയാണി ആണെങ്കില്‍ കഴിക്കുകയെ  ഇല്ല )

അത് കഴിഞ്ഞു നേരേ ഏട്ടന്മാരുടെ വീട്ടിലേക്കു പോവും ഓരോരുത്തരുടെ വീടുകളില്‍ പോയി വീട്ടില്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും ഏകദേശം ഉച്ചയ്ക്ക് പന്ത്രണ്ട് (12.30 pm ) കഴിയും  .

അപ്പോഴേക്കും വീട്ടിലേക്കു അടുത്തുള്ള വീട്ടുകാര്‍ എല്ലാം എത്താന്‍ തുടങ്ങും അവര് കഴിച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും എന്‍റെ  വാനരപ്പട ഓരോരുത്തരായി വന്നു കൊണ്ടിരിക്കും അതിനു ശേഷം ആണ് യുദ്ധം തുടങ്ങുന്നത് ( പെരുന്നാള്‍ ആയതു കൊണ്ട് നമുക്ക് ഇതിനെ ബദര്‍ യുദ്ധം എന്ന് വിളിക്കാം ) അതിനു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ ഓരോരുത്തരുടെ വീടുകള്‍ ലക്ഷ്യമാക്കി പോവും ഏകദേശം വൈകുന്നേരം ആവുമ്പോഴേക്കും നിലംബുരിലേക്കോ അല്ലങ്കില്‍ ഞങ്ങളുടെ ചുറ്റുവട്ടത്തുള്ള വല്ല സ്ഥലത്തേക്കോ പോവും .

പക്ഷേ കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞതിനു ശേഷം ഉച്ചക്ക് ശേഷമുള്ള കറക്കം ഇല്ലാതായി ആ കറക്കം അവളെയും കൊണ്ടായി എന്ന് മാത്രം പക്ഷേ അതിനും ഒരു രസമുണ്ട് നമുക്ക് കറങ്ങാന്‍ ഒരുപാട് കൂട്ടുകാര്‍ ഉണ്ട് പക്ഷേ അവള്‍ക്കു ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.

ഞാന്‍ സൌദിഅറേബ്യയില്‍ വന്നിട്ടുള്ള ആദ്യത്തെ പെരുന്നാള്‍ ആണ് നാളെ എന്‍റെ  കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ നടക്കുന്നതിലും വലിയ നഷ്ട്ടബോധം തോന്നുന്നത് അവളുടെ കാര്യം ആലോചിക്കുമ്പോഴാണ് .

ഇത് തന്നെയാവും ഏതൊരു പ്രവാസിയുടെയും മനസ്സിലെ നൊമ്പരം  പഴയ ഒരു പഴംചെല്ല് ഓര്‍ക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു സമാധാനം ഉള്ളത്  " ഒന്ന് ചീഞ്ഞാലെ മറ്റൊന്നിനു വളമാവൂ ".

" നല്ലൊരു നാളേക്ക് വേണ്ടി പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കാം". 

എല്ലാവര്‍ക്കും എന്‍റെ  ഈദ്‌ ആശംസകള്‍...